Michiel #15
Een duurzame levensstijl is niet iets wat ik van huis uit meegekregen heb. Niet verbazingwekkend, want toen ik opgroeide – in de jaren ’90 – waren alleen geitenwollensokkentypes bezig met carbon footprint en zero emission.
Voor mij viel het kwartje toen ik voor de sociale start-up Fairphone ging werken. Hier kwam ik in aanraking met mensen die zich actief inzetten voor een betere wereld. Langzaam maar zeker nam ik gewoontes over. Ik ging minder vlees eten, kocht vaker tweedehands kleding en pakte de trap in plaats van de lift. Maar belangrijker was dat ik tot de ontdekking kwam dat mensen zeker bereid zijn om hun steentje bij te dragen, als je oproep tot verandering helder en transparant is. Daarom probeer ik bij mijn huidige werkgever ook zoveel mogelijk op deze wijze te communiceren.
Soms voel ik me hypocriet. Ik kan zóveel meer doen. Ik vlieg te veel en ik eet nog steeds vlees. Maar ik geloof wel dat we – als mensheid – in de goede richting bewegen. We openen onze ogen steeds iets meer. Dit geloof inspireert me. En ik hoop dat ik op mijn eigen manier weer anderen inspireer, al is het maar door iets kleins. Wist je bijvoorbeeld dat de stronk van je broccoli best goed te doen is?